Ένας χρόνος υποχρεωτική συνεπιμέλεια: Το μαρτύριο των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών σε εξέλιξη

Έναν χρόνο είναι σε ισχύ ο νόμος για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, που είχε προκαλέσει αντιδράσεις από την πρώτη στιγμή που τον κατέθεσε ο  υπουργός δικαιοσύνης κ. Τσιάρας στη βουλή, και τα αποτελέσματα είναι εμφανή. Το ρεπορτάζ του tvxs.gr καταγράφει τραγικές περιπτώσεις στις οποίες δίνεται η επιμέλεια σε πατέρα που έχει κακοποιήσει την μητέρα του παιδιού αλλά συχνά και το ίδιο το παιδί και μάλιστα με αρπαγή του παιδιού από τις αρχές, νύχτα.

Δικαστές μη εκπαιδευμένοι σε οικογενειακά θέματα, καλούνται να αποφασίσουν ακόμα και σε ποιο σχολείο θα πάει το παιδί, αφού δεν ομονοούν οι δύο γονείς σχετικά. Έχουμε δικαστικές αποφάσεις που ορίζουν συχνά πως το παιδί θα μένει 10 μέρες με τον έναν γονέα 20 με τον άλλον, ανεξάρτητα με τη βούληση του παιδιού, ή θα αλλάζει κάθε χρόνο στέγη στην περίπτωση που ο ένας γονέας μένει στο εξωτερικό. Μητέρα που θηλάζει αναγκάστηκε από το δικαστήριο να αποχωρίζεται 10 μέρες το μήνα το βρέφος με την υποχρέωση να βγάζει γάλα και να το δίνει στον πατέρα. «Οι δικαστές αποφασίζουν σύμφωνα με το συμφέρον ενός γονέα και όχι των παιδιών συχνά ενώ οι κακοποιημένες μητέρες  είναι πλέον σε απόλυτη απελπισία» λέει η Κική Πετρουλάκη  από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας στο tvxs.gr.

Τα επιχειρήματα ειδικών και οργανώσεων, που έλεγαν πως είναι αδύνατον η υποχρεωτική συνεπιμέλεια να λύσει τα προβλήματα του ζεύγους προς όφελος του παιδιού, δικαιώθηκαν. Το χειρότερο όμως είναι, πως δικαιώθηκαν και οι φωνές που έλεγαν, πως το νομοσχέδιο αυτό, άρει κάθε προστασία για τις κακοποιημένες μητέρες και παιδιά και καθιστά τις γυναίκες όμηρες του κακοποιητή τους.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η περίπτωση των Ιωαννίνων, στην οποία μια μητέρα, ενώ ακολούθησε κατά γράμμα τον νόμο, έχασε την γονική μέριμνα και το παιδί κατέληξε με τον πατέρα, που σύμφωνα με μαρτυρία του παιδιού, ήταν υπαίτιος για την κακοποίηση του. «Στην πραγματικότητα, στα ελληνικά δικαστήρια ήδη γίνεται δεκτό το επιχείρημα της «γονεϊκής αποξένωσης» και της «αποξενώτριας μητέρας» που έχει καταδικάσει σύσσωμη η διεθνής επιστημονική κοινότητα» λέει η Κική Πετρουλάκη.

Δεκτός στα δικαστήρια ο αντιεπιστημονικός και επικίνδυνος όρος «γονεϊκή αποξένωση»

«Στα δικαστήρια χρησιμοποιείται μετά τον νόμο Τσιάρα, όλο και περισσότερο ο όρος «γονεική αποξένωση» παρά τις αυστηρές συστάσεις της GREVIO, της Επιτροπής εμπειρογνωμόνων που επιβλέπει την εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης. Οι πατεράδες που έχουν καταγγελθεί για ενδοοικογενειακή βία μιλούν συνεχώς για ψευδείς καταγγελίες» λέει η Κική Πετρουλάκη.

«Το αστικό δικαστήριο -στο οποίο συζητάνε την επιμέλεια του παιδιού και τις επισκέψεις- είναι υποχρεωμένο να λάβει υπόψη την ύπαρξη ενδοοικογενειακής βίας απέναντι στη μητέρα και στα παιδιά, καθώς το βέλτιστο συμφέρον κάθε παιδιού είναι να ζει σε μια οικογένεια χωρίς βία. Εντούτοις αυτό που συμβαίνει είναι, ότι οι κατηγορούμενοι για κακοποίηση προσπαθούν να διαστρέψουν τη μήνυση, λέγοντας  ότι  η μητέρα είναι αποξενώτρια, και λέει ψέματα όπως  και το ίδιο το παιδί. Ισχυρίζονται δε, ότι το παιδί αναγκάζεται από τη μητέρα να λέει ψέματα και το αποδίδουν στην “γονεϊκή αποξένωση”».

«Θυμίζω ότι Γυναικείες Οργανώσεις και Φορείς όπως το ΕΔκΒ που στηρίζουν τις επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας και τα παιδιά τους, δώσαμε μάχη να απαλειφθεί αυτός ο όρος από το νομοσχέδιο καθ’οτι παραβιάζει μεταξύ άλλων και την σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και ο υπουργός τον τροποποίησε ονομάζοντας τον «διάρρηξη των σχέσεων». Όμως τον επικαλούνται οι πατεράδες ζητώντας αφαίρεση γονικής μέριμνας από τη μητέρα. Είναι σκόπιμα βαλμένος στον νόμο για να τον αξιοποιούν ως όπλο ενάντια στις μητέρες».

O όρος «γονεϊκή αποξένωση» στηρίζεται σε επικίνδυνες ψευδοεπιστημονικές απόψεις όπως αναλυτικά έγραφαν στο tvxs.gr η Μ. Αλεβιζοπούλου και ο Γ. Παπαδημητρίου και έχει αναλύσει ο ψυχίατρος Γ. Νικολαϊδης. Ο εμπνευστής της μάλιστα ήταν μεταξύ άλλων και υποστηρικτής της παιδεραστίας.

Ιωάννινα: Έδωσαν την επιμέλεια σε πατέρα που έχει καταγγελθεί ότι οδηγούσε το παιδί σε σεξουαλικό κακοποιητή

Μία χαρακτηριστική περίπτωση για να δούμε στην πράξη το αποτύπωμα του νόμου Τσιάρα στις ζωές θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, είναι αυτή των Ιωαννίνων.

«Μπήκαν οι αστυνομικοί και πήραν νύχτα από τα σεντόνια του ένα παιδί 6.5 ετών για να το παραδώσουν στον πατέρα ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρία του παιδιού, ευθύνεται για κακοποίηση του από τρίτο. Ήταν μια αδικαιολόγητη απόφαση μιας δικαστίνας στα Ιωάννινα. Η μητέρα, έκανε ό,τι προβλέπει ο νόμος. Κι όμως, δεν μπόρεσε να προστατεύσει το παιδί. Αντιθέτως, όποια κίνηση κι αν έκανε, τελικά ήταν εις βάρος του παιδιού και της ίδιας» λέει η Κική Πετρουλάκη.

Η μητέρα του παιδιού, ήταν η ίδια θύμα κακοποίησης του πρώην συντρόφου της. Κατάφερε να χωρίσει και να πάρει την επιμέλεια του παιδιού, ωστόσο δεχόταν να βλέπει ο πατέρας το παιδί. «Αυτά μέχρι να της πει το παιδί, ότι ο πατέρας του το έπαιρνε κάπου όπου ένας άνδρας το κακοποιούσε σεξουαλικά. Δεν μπόρεσε η μητέρα να ανακαλύψει ποιος ήταν, καθώς το μόνο στοιχείο που έδινε το παιδί ήταν ένα όνομα» λέει η Κ. Πετρουλάκη του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά της Βίας, από το  οποίο ζήτησε βοήθεια η μητέρα.

«Ζήτησε απόφαση περιορισμού επικοινωνίας του παιδιού με τον πατέρα και δεν της έδωσαν. Μετά άρχισε και το παιδί να μη θέλει να πηγαίνει και ο πατέρας άσκησε βία και στη μητέρα και στο παιδί. Η μητέρα λοιπόν, δεν ήθελε μετά από αυτό να επιτρέπει στον πατέρα να βλέπει το παιδί. Όμως, σύμφωνα με τον νόμο Τσιάρα, είναι υπόλογη αν δεν επιτρέπει στον πατέρα να το βλέπει, κι ας είχε πράξει τα δέοντα, κι ας είχε άμεσα καταγγείλει στην αστυνομία τις υποψίες και τα στοιχεία που παρείχε το παιδί. Η αστυνομία της είπε να συνεχίσει να δίνει το παιδί στον πατέρα, κι ότι θα παρακολουθείται ο πατέρας από αστυνομικούς. Αυτό το γεγονός λοιπόν, χρησιμοποίησε το δικαστήριο εις βάρος της. Η δικαστής είπε: γιατί του το έδινες αν φοβόσουν ότι κακοποιείται το παιδί; Άρα λες ψέματα. Έστω κι αν αυτό ήταν απόφαση της αστυνομίας. Έστω κι αν ο νόμος Τσιάρα την υποχρέωνε.

Στην πραγματικότητα ότι κι αν έκανε η μητέρα θα έχανε. Αν δεν του το έδινε, θα ήταν υπόλογη σύμφωνα με το νόμο για την συνεπιμέλεια, θα ήταν αποξενώτρια, αν του το έδινε θα ήταν ψεύτρα και αποξενώτρια.

Η μητέρα επίσης, ακολούθησε την οδηγία της εισαγγελέως ανηλίκων και απευθύνθηκε σε ιδιώτες ψυχολόγους που κατέληξαν ότι αυτά που περιγράφει το παιδί έχουν πράγματι συμβεί. Και αφού πέρασαν 9 μήνες χωρίς καμία προστασία παιδιού και μητέρας, άρχισαν οι πραγματογνωμοσύνες… το παιδί, «το τσάκισαν» στις πραγματογνωμοσύνες, το αμφισβήτησαν, το έφεραν κατ’ αντιπαράσταση με τον πατέρα του… και η δικαστίνα ερμηνεύοντάς τες, αγνόησε τις αρχικές Εκθέσεις, θεωρώντας τις αναξιόπιστες, επειδή προέρχονταν από ιδιώτες και διαστρέβλωσε το συμπέρασμα των επόμενων δύο: Δεν λένε ότι δεν ισχύουν, αλλά δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα.

Δεν μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα και αρπάζουν το παιδί από τη μάνα του για να το δώσουν με δικαστική απόφαση, στον άνθρωπο που όπως φαίνεται το οδηγεί στην κακοποίηση. Χωρίς καμία προστασία για το παιδί, χωρίς καμία επίβλεψη της ασφάλειάς του. Χωρίς καμία επικοινωνία με τη μητέρα του με την οποία έχει ζήσει όλη του τη ζωή μέχρι σήμερα. Η μητέρα προσπαθεί να ανατρέψει την απόφαση κι εμείς γράφουμε υπόμνημα στον Άρειο Πάγο ώστε να παρέμβει».

Βέροια: Δικαστές δίνουν κατ’εξακολούθηση την επιμέλεια σε κακοποιητικούς πατεράδες

Όπως έχει αποκαλύψει το tvxs.gr, στη Βέροια συγκεκριμένοι δικαστές, δίνουν κατ’εξακολούθηση την επιμέλεια  των παιδιών σε συζύγους κακοποιητές.

«Το δικαστήριο, έδωσε την επιμέλεια των παιδιών μας στον κακοποιητή πρώην σύζυγ’ο μου. Θα πάρει τα παιδιά μόνο αν σταματήσω να αναπνέω. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στη χώρα» έλεγε η Μ. ανασθησιολόγος στο επάγγελμα, η πρώτη που κατέθεσε τη μαρτυρία της στο site.  Ακολούθησε μια άλλη γυναίκα από την ίδια πόλη,  που αποκάλυψε στο tvxs.gr πως οι ίδιοι δικαστές στέρησαν από την ίδια τα παιδιά της δίνοντας την προσωρινή επιμέλεια στον σύντροφο από τον οποίο «απέδρασε» γιατί την κακοποιούσε σεξουαλικά και λεκτικά.

Το ίδιο συνέβη και σε μια τρίτη γυναίκα, παρά το γεγονός ότι είχε προσκομίσει στο δικαστήριο έως και βίντεο ξυλοδαρμού της από τον πρώην σύζυγο.

«Οι αποφάσεις αυτές στηρίζονται κατά ένα μεγάλο μέρος στον νόμο Τσιάρα, που δίνει σε «πρόθυμους» δικαστές το δικαίωμα, να λειτουργήσουν εις βάρος του παιδιού και της μητέρας με το άλλοθι των δικαιωμάτων του πατέρα. Αυτό που επαναλαμβάνουν είναι ότι το δικαστήριο δεν εξετάζει τη συμπεριφορά του άντρα προς τη σύζυγο αλλά το αν είναι καλός πατέρας. Μα πως μπορεί να είναι καλός ένας πατέρας που ασκεί βία στη μητέρα του παιδιού; Και πως είναι δυνατόν να εξαναγκάζονται τόσα θύματα να συναναστρέφονται με τους κακοποιητές τους; Γιατί αυτό έκανε ο νόμος, κατά παράβαση των άρθρων 26, 31 και 45 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης» λέει η Κ. Πετρουλάκη.

Στη Βέροια όμως σημειώθηκε κι ένα τέταρτο περιστατικό.

«Δικαστήριο έδωσε 3 παιδιά σε έναν άνθρωπο που έχει καταδικαστεί για πυροβολισμούς και που εκκρεμεί εναντίον του ποινική δίωξη για ενδοοικογενειακή βία κατά της μητέρας» λέει η Κ. Πετρουλάκη. «Αυτό μας δείχνει, ότι στους μικρούς τόπους, που έχει λίγους δικαστές, αν σου τύχει ένας/μία με στερεοτυπικές ή ακόμα και μισογυνιστικές πεποιθήσεις, τελείωσες. Δεν έχουν οι γυναίκες περιθώρια διαφυγής».

Τρίκαλα: Έχασε την επιμέλεια και το σπίτι της

Σύμφωνα με τον νόμο Τσιάρα, κανένας γονέας δεν μπορεί να πάρει μία απόφαση για το παιδί χωρίς την έγκριση του άλλου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να συρρέουν μετά την ψήφιση του νόμου κατά δεκάδες στα δικαστήρια, ζητώντας να λύσουν ζητήματα όπως σε ποιο σχολείο θα πάει το παιδί.

Στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει ενδοοικογενειακή βία, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να τραυματίζεται το παιδί και να ορίζονται αποφάσεις που δεν διευκολύνουν τη ζωή του, ή ακόμα χειρότερα που θέτουν λάθος βάσεις. Τι συμβαίνει όμως στις περιπτώσεις που μια κακοποιημένη μητέρα φεύγει για να διασωθεί; Η απάντηση είναι πως ο νόμος Τσιάρα, δεν την αφήνει, όπως είδαμε και στις περιπτώσεις της Βέροιας.

«Πριν μερικούς μήνες, μια μητέρα θύμα ενδοοικογενειακής βίας, που είχε την επιμέλεια των δύο παιδιών της, ήθελε να αλλάξει πόλη. Ο πατέρας δεν εμφανιζόταν ούτως ή άλλως, δεν αναζητούσε τα παιδιά. Άλλαξε πόλη, πήγε να γράψει τα παιδιά  στο σχολείο και δεν μπορούσε  γιατί χρειαζόταν η συγκατάθεση του πατέρα. Το αποτέλεσμα; Προσέφυγε στα δικαστήρια και της πήραν τα δύο παιδιά και το σπίτι!» λέει η Κ. Πετρουλάκη.

«Με βάση το νέο Οικογενειακό Δίκαιο, με το που χωρίζεις ισχύει η συνεπιμέλεια, μέχρι να προσφύγει η μητέρα και να αφαιρεθεί κάτι. Μετά την μήνυση για ενδοοικογενειακή βία, είσαι υποχρεωμένη να πάρεις και να του πεις να έρχεται να βλέπει το παιδί. Αν δεν το κάνεις, κινδυνεύεις να κατηγορηθείς, ως αποξενώτρια, για κακή άσκηση της γονικής μέριμνας. Φανταστείτε μια μητέρα που φεύγει τρέχοντας για να γλιτώσει τη ζωή της και την ψυχική ισορροπία των παιδιών της, να πρέπει να παίρνει τον κακοποιητή της και να του λέει είμαι εδώ, έλα να δεις το παιδί!».

Τι συνέβαινε πριν; «Μητέρα και παιδιά ήταν ασφαλείς έως ότου να εκδοθεί δικαστική απόφαση που θα καθόριζε ζητήματα επιμέλειας και επικοινωνίας με τα παιδιά», εξηγεί η κ. Πετρουλάκη.

Tα περιστατικά δεν έχουν τέλος, όχι μόνο στις παραπάνω πόλεις αλλά και στην Αθήνα, το Αγρίνιο, τη Θεσσαλονίκη και αλλού. «Ο χρόνος που πέρασε μας έδειξε στην πράξη, πως ο νόμος αυτός εκθέτει σε μεγάλο κίνδυνο τις γυναίκες που κακοποιούνται. Πλέον δύσκολα φεύγουν από μια κακοποιητική σχέση και αν το κάνουν, είναι σε διαρκή ομηρία, χάνουν τα παιδιά τους, εκτίθενται σε κίνδυνο» καταλήγει η κ. Πετρουλάκη.

«Η εποχή που διανύουμε θα γραφτεί οπωσδήποτε στην ιστορία… Και η ιστορία θα δείξει εάν, ως κοινωνία, θέλουμε πράγματι να μιλήσουν τα θύματα κακοποίησης ή, αν δεν το εννοούμε, και θα χρησιμοποιήσουμε την παραδειγματική ταλαιπωρία και τιμωρία όσων τόλμησαν να μιλήσουν για να κάνουμε όλες τις υπόλοιπες να σωπάσουν για πάντα!!!»