Οικογενειακό δίκαιο: Ευνοείται η φιγούρα του «πατέρα-αφέντη»

Ηκυβέρνηση προχωράει στην αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου, ανταποκρινόμενη στα αιτήματα του lobby των διαζευγμένων πατεράδων, εισάγοντας την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, την εναλλασσόμενη κατοικία και την έννοια της γονεϊκής αποξένωσης, δίχως να εισακούει τις γυναικείες οργανώσεις. Το οικογενειακό δίκαιο της χώρας μας από παιδοκεντρικό κινδυνεύει να μετατραπεί σε κάτι που θα αποβλέπει αποκλειστικά στην ικανοποίηση των διαζευγμένων πατέρων. Το παιδί από υποκείμενο δικαίου μετατρέπεται και πάλι σε αντικείμενο δικαίου, έστω κι αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με όλες τις διεθνείς συμβάσεις. Με την εναλλασσόμενη κατοικία σπάζει στα δύο τις ζωές των παιδιών αφαιρώντας τους σταθερό περιβάλλον, αίσθημα ασφάλειας και γαλήνης.

Ο συντάξας το κείμενο δεν λαμβάνει υπόψη τι συμβαίνει στα δικαστήρια, στην κοινωνία και πάνω από όλα στα σπίτια. Σύμφωνα με τον δείκτη ισότητας των φύλων, η Ελλάδα κατατάσσεται τελευταία στην Ε.Ε. και αναφέρει ότι η συμμετοχή των ανδρών στη φροντίδα παιδιών και σπιτιού, μετά το 2005, σημειώνει μείωση. Πώς είναι δυνατόν οι Ελληνες, ενώ στον έγγαμο βίο τους συμμετέχουν ελάχιστα στη φροντίδα του παιδιού, ως διαζευγμένοι να δηλώνουν ότι επιθυμούν να μοιραστούν τα βάρη;

Το ν/σ δίνει στους πατέρες ένα εργαλείο για να συνεχίσουν να ασκούν δύναμη και έλεγχο στις μητέρες και την ευκαιρία να απαλλαγούν από τις οικονομικές υποχρεώσεις τους. Οι γυναίκες δεν θα χωρίζουν εφόσον θα διατρέχουν τον κίνδυνο να χάσουν τα παιδιά τους, παραμένοντας μέσα σε τοξικές σχέσεις ή ακόμη χειρότερα θα τις αποτρέπει να βάζουν τέλος σε βίαιες σχέσεις. Στην πράξη, ακυρώνεται η Διεθνής Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης «Πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας».

Οποιος υπερψηφίσει το νομοσχέδιο θα έχει την πλήρη ευθύνη ότι θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια γυναικών και παιδιών και υπό αμφισβήτηση την ελευθερία τους.

Εισάγεται η έννοια «γονεϊκή αποξένωση», η οποία χρησιμοποιείται σε αγωγές διαζυγίων, μετατρέποντας αυτόματα τα θύματα σε βασανιστές. Το σύνδρομο γονικής αποξένωσης, του R. Gardner, έχει αμφισβητηθεί από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα και από τα δικαστήρια πολλών χωρών, ενώ δεν περιλαμβάνεται στις ψυχιατρικές ασθένειες που ταξινομούνται από τον ΠΟΥ. Ο, δε, Gardner έχει κατηγορηθεί για τη στάση του στο θέμα της παιδοφιλίας.

Απαξ και άνοιξε η συζήτηση, έχουμε αυξανόμενο αριθμό γυναικών που απευθύνονται στην οργάνωσή μας, εκφράζοντας την αγωνία τους και καταγγέλλοντας αύξηση εκβιασμών.

* Η κ. Στέλλα Σάμου είναι μέλος Δ.Σ. Σωματείου Γυναικείων Δικαιωμάτων ΤΟ ΜΩΒ.