❗️Η GREVIO (Συμβούλιο της Ευρώπης) έχει καλέσει την Ελλάδα με κατεπείγουσα σύσταση να τερματιστεί η πρακτική αφαίρεσης παιδιών από μη βίαιους γονείς ή του περιορισμού των γονεϊκών τους δικαιωμάτων με την αιτιολογία του “συνδρόμου γονεϊκής αποξένωσης” ή συναφών εννοιών, όπως η υποβολιμότητα [σσ: αυτό που λέμε “του έβαζε λόγια”, το χειραγωγούσε].

❗️Καλεί επίσης τις Ελληνικές Αρχές να διασφαλίσουν την επιμόρφωση των δικαστών και άλλων αρμόδιων επαγγελματιών σχετικά με την έλλειψη επιστημονικής βάσης για το “σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης” και για παρόμοιες έννοιες όπως η υποβολιμότητα.

Παρακολουθήσαμε τις τελευταίες μέρες την τραγική ιστορία του εννιάχρονου κοριτσιού, που, ενώ έχει καταγγείλει τον πατέρα της για σεξουαλική κακοποίηση κατά τη διάρκεια επικοινωνίας, δικαστική απόφαση αφαιρεί την επιμέλεια από την μητέρα και την δίνει στον πατέρα. Η μητέρα, με την οποία το παιδί έχει μεγαλώσει, δεν έχει κριθεί ακατάλληλη γονέας. Ο μόνος λόγος για τον οποίο της αφαιρείται, τιμωρητικά, η επιμέλεια είναι επειδή απευθύνθηκε στις αρχές για να προστατεύσει το παιδί της ακολουθώντας όλα τα νόμιμα βήματα έπειτα από την καταγγελία του παιδιού.

Στην προσπάθεια της αυτή, συνάντησε πολλά εμπόδια, το πιο σημαντικό, ωστόσο, και αυτό που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της υπόθεσης, ήταν πραγματογνωμοσύνη από δημόσιο νοσοκομείο, που έκρινε, χωρίς καμία επιστημονική αιτιολόγηση, ότι το παιδί είναι υποβόλιμο, με λίγα λόγια έκανε χρήση της ψευδοθεωρίας της “γονεϊκής αποξένωσης”.

Η πραγματογνωμοσύνη, κατά παράβαση του πρωτοκόλλου, έγινε παρουσία του πατέρα, του καταγγελλόμενου δηλαδή προσώπου για την κακοποίηση του παιδιού. Αυτή δεν ήταν η μόνη παρατυπία, ωστόσο, διότι, για αδιευκρίνιστο λόγο το παιδί δεν κατέθεσε στο Σπίτι του Παιδιού της Αθήνας, που είναι το μόνο αρμόδιο, βάσει του νόμου, για τη διεξαγωγή δικανικών καταθέσεων ανηλίκων θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης, καθώς αυτές πρέπει να λαμβάνονται μόνο από ειδικά εκπαιδευμένους επαγγελματίες. Ως συνέπεια της πραγματογνωμοσύνης, ο εισαγγελέας έθεσε την υπόθεση στο αρχείο, και εν τέλει η επιμέλεια αφαιρέθηκε από τη μητέρα και δόθηκε στον πατέρα.

Τρέχουν, παράλληλα, πολλές παρόμοιες υποθέσεις με αφαίρεση επιμέλειας και, ενίοτε, φυλάκιση της μητέρας, έπειτα από καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία και σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του Νόμου Τσιάρα και βασικό ζητούμενο των ομάδων που άσκησαν πίεση για να ψηφιστεί. Των λεγόμενων κινημάτων για τα δικαιώματα των ανδρών και των πατέρων, καθώς και συγκεκριμένων δικηγόρων και επαγγελματιών ψυχικής υγείας, διότι, το νομικό τέχνασμα αντιστροφής του ρόλου θύτη και θύματος, που αποκαλούν γονεϊκή αποξένωση, εκτός του ότι επιβραβεύει τους κακοποιητές, ανοίγει μια ιδιαίτερα επικερδή αγορά για αυτές τις ειδικότητες, εις βάρος των παιδιών.

Κοινή αναφορά σε όλες αυτές τις υποθέσεις είναι η υποτιθέμενη υποβολιμότητα του παιδιού από τη μητέρα του, δηλαδή, η αιτιολόγηση της απόφασης με βάση την ψευδοθεωρία της “γονεϊκής αποξένωσης”, την οποία, πλέον, αποφεύγουν να ονομάσουν στις δικαστικές αποφάσεις, αφενός για την αποφυγή αντιδράσεων, αφετέρου λόγω των συστάσεων της GREVIO στην Ελλάδα (ομάδα εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης που παρακολουθεί την εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στις συμβαλλόμενες χώρες).

Στις 14 Νοεμβρίου του 2023 η GREVIO δημοσίευσε μία έκθεση αξιολόγησης για τα νομοθετικά και άλλα μέτρα, που θέτουν σε εφαρμογή τις διατάξεις της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στην Ελλάδα. Στην έκθεση διατυπώνει 18 κατεπείγουσες συστάσεις (77 συνολικά) τις οποίες η GREVIO καλεί την Ελλάδα να υλοποιήσει άμεσα.

Στο κεφάλαιο 5, παράγραφος 3, με τίτλο Επιμέλεια, δικαιώματα επίσκεψης και ασφάλεια (άρθρο 31) η GREVIO καλεί την Ελλάδα λάβει όλα τα αναγκαία πρακτικά και νομοθετικά μέτρα ώστε να τερματιστεί η αφαίρεση της επιμέλειας από μη βίαιους γονείς και να επιμορφωθούν οι δικαστές και άλλοι αρμόδιοι επαγγελματίες για την έλλειψη επιστημονικής βάσης για το “σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης” και παρόμοιες έννοιες.

Στον επίσημο ιστότοπο της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, με μια απλή αναζήτηση δεν βρήκαμε κανένα έγγραφο που να αναφέρει τις συστάσεις της GREVIO. Αντιθέτως, εντοπίσαμε έγγραφο του νομικού Ιωάννη Βαλμαντώνη που κάνει εκτεταμένη αναφορά στο “σύνδρομο της γονεϊκής αποξένωσης” και τον μύθο των ψευδών καταγγελιών (μύθος διότι τα ποσοστά των ψευδών καταγγελιών με βάση τις διεθνείς καταγραφές είναι ελάχιστα).

Κατά παράβαση των συστάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι δικαστές εκπαιδεύονται στην πρακτική της αφαίρεσης επιμέλειας από τον ασφαλή γονέα. Οι δικαστές διδάσκονται ότι όλες οι καταγγελίες είναι ψευδείς και ότι οι μητέρες που προσπαθούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους θα πρέπει να τιμωρούνται. Οι δικαστές διδάσκονται ότι είναι καλή πρακτική να στέλνουν τα παιδιά στον γονέα που έχουν καταγγείλει ότι τα κακοποιεί, που φοβούνται και που αρνούνται να δουν, κατάσταση τραυματική και απάνθρωπη, όχι μόνο για τα ίδια τα παιδιά αλλά και για τους ενήλικες που παρακολουθούν.

Όπως ήταν ιδιαίτερα τραυματική, για όσους την παρακολούθησαν, η απόπειρα του πατέρα να αρπάξει με τη βία το εννιάχρονο παιδί που έκλαιγε και αρνιόταν. Ήταν ιδιαίτερα τραυματικά τα ουρλιαχτά του παιδιού, για όσους το άκουγαν, το οποίο κρατήθηκε από τις 11 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα στο Αστυνομικό Τμήμα Χαλανδρίου, σε αδιανόητες συνθήκες, με στόχο να καμφθεί η βούλησή του και να αποδεχθεί να ακολουθήσει τον πατέρα του.

Πρωτοφανής και απαράδεκτη ήταν η κράτηση στο ΑΤ Χαλανδρίου, της δημοσιογράφου Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, που ήταν εκεί για να καταγράψει τα γεγονότα, έως τις 5:30 το πρωί της επόμενης μέρας (κρατήθηκε επίσης ένα μέλος του ΜΩΒ, η Ευαγγελία Κάσδαγλη).

Μία, μία οι χώρες που είχαν ενσωματώσει στο Οικογενειακό τους Δίκαιο το “σύνδρομο της γονεϊκής αποξένωσης” και συναφείς έννοιες όπως η υποβολιμότητα, αντιλαμβάνονται την ανάγκη για νομοθετική μεταρρύθμιση στην αντίθετη κατεύθυνση από το τεκμήριο της κοινής ανατροφής διαπιστώνοντας την τεράστια ζημία που έχει προκληθεί σε μητέρες και παιδιά, τα οποία υποχρεώνονται να ζήσουν με τον γονέα που καταγγέλλουν ως κακοποιητικό.

Πάρα πολλά παιδιά έχουν δολοφονηθεί ως αποτέλεσμα της λεγόμενης επικοινωνίας με κάθε κόστος, είτε κατά τη διάρκεια επικοινωνίας με τον βίαιο γονέα είτε μετά από αφαίρεση της επιμέλειας από τον ασφαλή γονέα και της ανάθεσης επιμέλειας στον βίαιο γονέα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, τη Σουηδία, τη Γερμανία, την Αυστραλία, τον Ηνωμένο Βασίλειο κ.ο.κ. Στην Αυστραλία, μάλιστα, το τεκμήριο κοινής ανατροφής που νομοθετήθηκε το 2006 αποσύρθηκε μόλις φέτος, το 2024, έπειτα από αντιδράσεις των ίδιων των παιδιών που ενηλικιώθηκαν μέσα σε αυτό το σύστημα με πολύ σοβαρά μακροχρόνια ψυχικά και σωματικά τραύματα.

Γιατί πρέπει, εφόσον έχουμε τη γνώση από τα διεθνή παραδείγματα και ενώ οι εμπειρογνώμονες μας κάνουν αυστηρές συστάσεις, να διανύσουμε την ίδια πορεία, τραυματίζοντας, στην καλύτερη περίπτωση, αμέτρητα παιδιά και τις μητέρες τους;

Για αυτά τα παιδιά και για αυτές τις μητέρες, είμαστε εδώ και θα παλέψουμε με ό,τι δυνάμεις έχουμε για να ανατρέψουμε αυτήν την απάνθρωπη συνθήκη.

Τα παιδιά έχουν φωνή και αυτή θα ακουστεί.

#τα_παιδιά_έχουν_φωνή #stopchildabuse